Monaštvo, sveštenstvo i vjernici Azbukovice i Rađevine, po blagoslovu episkopa šabačkog Jeroteja, odali su počast prije tri godine upokojenom episkopu šabačkom, šabačko valjevskom, zapadnoevropskom, australijanskom i zelandskom Lavrentiju, koji je bio cijenjen i uvažen u čitavom hrišćanskom svijetu i slovio je, s razlogom, za građanina svijeta.

Zaupokojenu liturgiju episkopu Lavrentiju u hramu Svetog Nikolaja, sveca žičkog, ohridskog i lelićkog u Soko gradu, kod Ljubovije, koji je njegova zadužbina kao i manastir, gdje su i domovi vladike Nikolaja i patrijarha Pavla, služili su arhijerejski namjesnik azbukovički Petar Cvejić, arhijerejski namjesnik rađevski Branko Jovljević i ljubovijski paroh Milorad Petrović.

Nakon zaupokojene liturgije i velikog parastosa na grobu blaženopočivšeg vladike odslužen je mali pomen. Vladika Lavrentije je iznjedrio sedam eparhija SPC u rasejanju, sakupio je i objavio sabrana djela svetog vladike Nikolaja, što u to doba nije bilo ni lako ni jednostavno, bio je sjajan profesor Bogoslovije, omiljen sveštenik na Kupresu, nezaboravni vikarni episkop srpskog patrijarha Germana, plodan pisac i vrhunski poznavalac srpske i svjetske pisane riječi, a naračito narodne poezije. Srpskom rodu je, u rodnom selu, ostavio na dar manastir Bogoštica i Dom pjesništva „Desanka Maksimović“.

- Nema potrebe da slavimo vladiku Lavrentija zbog njega samoga, jer je on ostavio grandiozna djela širom otadžbine i planete, koja najbolje svjedoče o njemu, već je dragocjeno sjećati se njega, koji se, kao rijetko ko, vinuo iz rađevskog blata, u to doba, u svjetske visine, i kao vladika, i kao duhovnik, i intelektulac i divan čovjek, koji je, svim srcem, ljubio svoj rod, ali i sve dobre ljude svijeta -rekao je dr Miško Ranković, koji je, sa Radom Veselinovićem, izgradio i darovao na Soko gradu crkvu, koja je replika one Svetog Jovana Kanea na Ohridskom jezeru, koju je obožavao sveti vladika Nikolaj, čije je dio vladika Lavrenije, i slijedio, i slavio i promovisao.

Rade Veselinović, koji je po blagoslovu vladike Lavrentija, započeo izgradnju i velelepnog hrama u centru svog rodnog sela Cerovca, pamti episkopa "kao gorostasa u svakom pogledu, čije je djelo, ali i blagu, ljekovitu narav i priču, osjetio svako onaj ko se bar jednom s njim sreo".

Uz  bogatstvo duha, neviđenu inteligenciju i obrazovanje, bio je čovjek koji je imao sluha i dara da mu se dive svi, od čobana do univerzitetskih profesora - kaže Veselinović.

- Osjećali smo ga, kao i danas, kao člana porodice. Ostao je nezaboravno u našim srcima.

Pomen je služio i arhimandrit Nifont Pavlović, iguman Manastora Mala Remeta u Sremu, takođe po blagoslovu vladike Jeroteja, koji je bio Lavrentijevo duhovno čedo, ali arhimandrit u njegovo doba i njegov arhijerejski zamjenik. Počast episkopu, pored ostalog, odala, kao i obično, likovna umjetnica i u vjerskim krugovima u zemlji i svijetu poznata  po djelanju na njivi Gospodnjoj Krstana Tasić koja je bila njegova saradnica i u rasejanju i u zemlji.

Izvor: Bijeljina danas